Ernesto Che Guevera
Şimdilerde de birileri fakirlere yiyecek dağıtıyor her sandık başı arifesinde. Fakirin yeni adı "Makarnacı" oldu. Utanıyorlar herhalde Fakir'e fakir demekten. Fakir'e fakir diyemeyince de "Bunlar neden fakir?" diye soramıyor tabii ki hiç kimse. Zaten Sakat'a sakat da diyemiyoruz, birilerine de mecburen Gay der olduk artık. Kapıcılar "Apartman Görevlisi" oldu, pezevenkler muahbbet tellalı, şarkıcılar "sanatçı", sanatçılar "entel takımı", vatanseverler "Ulusalcı", simitçiler "Simit Sarayı" (simit saraylara layık ya ondan), fedailer "Bodyguard" o da olmadı "Secure"... Listeyi uzat uzatabildiğin kadar. Siz bunun adına utanç mı dersiniz, yozlaşma mı dersiniz, aşağılık kompleksi mi dersiniz, vallahi siz bilirsiniz.
Eskiler "Allah hiç kimseyi açlıkla terbiye etmesin." derlerdi. Etmedi nenecim etmedi, ama başka birileri çıktı ve hepsini açlıkla Terbiyesiz etti sen hiiiiç merak etme. Önce gözü doymaz yaptı onları. Çünkü baktı ki bu insanların karnı pek tok olmasa da gözü tok yahu. Dur hele bi gözlerini aç bırakalım dediler. Herşeyi serdiler önüne ama "Hooop, dur bakalım, sen öyle kolayca yiyemezsin bu nimetleri, çocukların da öyle kolay yiyemez." dediler. En gözde mahallelerin yanına baraka vari kondular kondurmalarına göz yumdular ki onların bildiği tokluk hakiki tokluk değil yakından görebilsinler diye. Sonra çok mu istiyorsun bunları diye sordular. Ve dediler; O zaman çok çalışacaksın. Aç dedi; ben zaten çok çalışıyorum. Hmmm dedi Bilge (!) adam, o zaman başka bir yol bulacaksın. Nası bir yol diye sordu Aç. Herhangi bir yol dediler. Sen Yol'unu bul da nasıl bulursan bul, her Yol Mübahtır dediler.
Aç'ın belki hala gözü tok ama çocuklar gördü bir kere diğer "Tok"ları. Eeee baba bu, kendi Aç, gözü Tok ama yüreği dayanmaz karnı tok gözü Aç yavrucağına bakmaya. En tepeden de icazet de gelmedi mi "Benim memurum işini bilir.", "Ben zengini severim."diye Karnı yarı aç-gözü tok adam titredi önce şöyle bir. Sonra aldı başını ellerinin arasına. Düşündü düşünmesine ama fazlaca vakti de kalmamıştı daha derince düşünmeye. Ortalıkta akıl danışacağı kimse de kalmamıştı doğru dürüst. Ya 1402'lik olmuşlardı ya mahpus, ya da mezardaydılar Akil adamlar. Hepsinden yırtanı da korkudan başını çıkaramaz olmuştu saklandığı kovuğundan. Zaman hızla ilerliyordu "hiç olmazsa gözü tok" adam için. Büyük yarış çoktan başlamıştı, o da en ön saflarda yerini almalıydı bir an önce Karnı tok-Gözü Aç kalmış yavruları için. "Oooofff offf, millet çoktan yolu yarılamıştır" dedi adam, "Ben geç kalmadım inşallah"... Ve başladı koşmaya koşabildiğince hızlı. "Kanaat karlık"çoktan geride kaldı, "Tevazu"nun önünden geçti yıldırım gibi, sonra bir baktı "Onur"u çoktan çiğnemiş ayaklarının altında, "Gurur" mu, o hooo ooo sen nerede kaldın abicim, İlk o idi en arkada kalan görmediniz mi? Bir bir ve inanılmaz bir hızla koşuyordu "Hiç olmazsa Gözü Tok" adam. Ardına bile bakmıyordu.
Öyle hızlı koşmuştu ki adam, bu arada çocuklarının gözlerinden sonra karınlarının da aç kalmaya başladığını farkedememişti bile. Hem o gözler eskisinden de aç şimdi. Çünkü "Gerçek Tok işte bunlar" diye adama örnek gösterilenler çok daha besili gözüküyorlardı eskiye nazaran. "Ahhh ben ne yaptım?" bile diyemedi. Aç gözleri nasıl Tok edeceğini de bilmiyordu ki. Toprak'la mı doyuracaktı çocuklarının Aç Gözlerini?
Bundan tam 30 yıl önce Fakir niye Fakir diye sormak yasaklandı bu topraklarda dostlar.
